Prolog

 Odizolowany od innych. Z kapturem na głowie przemierzam kolejne metry. Nie czuję nic. Tak, mam serce z kamienia. Jestem nieczuły, egoistyczny i nie interesuje mnie Twoja opinia. Jestem jaki jestem i nie możesz ode mnie nic więcej wymagać, bo... Nigdy się nie zmienię ! Choć bardzo być tego chciała.
 Nagle krew zaczyna szybciej pulsować w żyłach, serce łomocze jakby miało wydrzeć się z piersi, przez głowę przechodzą tysiące myśli. Głęboki oddech. Jeden. Drugi. Trzeci. Już dłużej nie wytrzymam. Nie potrafię...
 Cios. Ogromny chaos wokół. Nie kontroluję swoich emocji. W tym momencie wszystko inne straciło sens.
 Cios. Tym razem to ja zostałem zraniony. A to boli... Jak cholera.
 Cios. Upadek. Znów ja. Wycofać się ? Nie potrafię. Musi ponieść karę. Nie zasłużyła na to.
 Nagle głośne wycie. Uciekają. A ja stoję. Ruszyć się nie mogę. Muszę. Nie mogę... nie znów.
 Krew sączy się, a ja nie potrafię tego zatamować. Obraz się zamazuje. Ale ja muszę dać radę. Po raz kolejny...



_____________________________________________
 Wielki - niewielki powrót :D Kochane tęskniłyście ?
 Ciekawa jestem czy cokolwiek zrozumiecie  tego prologu :) Specjalnie starałam się, aby był on dość trudny. Ale domyślić się chyba można, kto w nim występuje i że wesoło na początku nie będzie. No ale znacie mnie chyba troszkę. Kolorowo to u mnie na blogach nie jest :D
 Mam nadzieję, że pojawią się komentarze i, że będziecie czytały ? Jeśli tak to zapraszam na ankietę z boku :p
 PS: Na pasku pod głównym zdjęciem macie zakładkę "Bohaterowie". Zachęcam zajrzeć i sie wykuć ;)
Kocham
black.character