2.

 Wyszedłem do szkoły nie odzywając się do nikogo ani jednym słowem. Mama próbowała do mnie dotrzeć, ale byłem głuchy na wszystkie jej słowa.
 Przed budynkiem spotkałem JĄ wraz z nim. Wzdrygnąłem się i przyspieszyłem kroku, trzaskając za sobą drzwiami. Wymiotować mi się chciało gdy widziałem ich razem. Jak ona mogła nadal z nim być ? Nie widziała, że on ją chce tylko wykorzystać ?!

♦♦♦

 Wróciłem z głową zawieszoną w dół. Rzuciłem torbę byle gdzie i ruszyłem schodami na górę, gdzie przed moimi drzwiami stała mama...
-Musimy w końcu porozmawiać. - oznajmiła z rękoma skrzyżowanymi na piersiach. Minąłem ją w drzwiach i rzuciłem się na łóżko oczekując na kolejne kazanie, które i tak miałem zamiar zignorować. - Za dwie godziny mamy samolot do Ameryki.
-Dobra pojadę do babci. - określiłem się nawet nie podnosząc wzroku na mamę.
-Przecież babcia jest w sanatorium. A nawet gdyby nie była to bym Cię do niej nie wysłała. Nie dała by z Tobą rady skoro ja już nie mogę.
-No to zostaw mnie u wujka Zayn'a, przecież nie przeszkadzam mu.
-Jasne, tak dla Ciebie byłoby najlepiej, wiem. Ale dowiedziałam się, że wczoraj nie był to pierwszy raz kiedy u niego wieczorem przesiadywałeś. Nie mam zamiaru kolejny raz zostawiać Cię pod jego opieką.
-No to trudno, muszę zostać sam. Wiesz, że nienawidzę latać.
 Nastała cisza. Nie miałem zamiaru wsiadać do tego ogromnego żelastwa ze skrzydłami, żeby po drodze gdzieś się rozbić. Jeśli ona tego chciała to proszę bardzo, ale powinna mnie chronić jak każda matka, a nie narażać na bezpieczeństwo.
-Sam nie zostaniesz. Zadzwonię do Harry'ego, ale nie myśl, że będę go błagała. Jeśli się nie zgodzi to lecisz z nami i koniec kropka. - zakończyła swoją wypowiedź po czym trzasnęła drzwiami zostawiając mnie samego w osłupieniu. Mam spędzić weekend u wujka Harry'ego ? Wiadomo, że go uwielbiałem ale.... Przecież to nie gdy patrzę na niego szybciej bije mi serce, a w głowie kłębią się tysiące myśli.
 Miałem się cieszyć czy raczej bać nadchodzących dni ? A może on wcale się nie zgodzi ? Tak, na pewno. Przecież ma własną rodzinę to czemu miałby mnie przyjmować. Z drugiej strony zawsze robił to chętnie...
-Pakuj się za godzinę Cię podwieziemy. - usłyszałem głos matki przez drzwi, które delikatnie uchyliła tak, że nie widziałem jej twarzy. Podniosłem się z uśmiechem i wyjąłem torbę, a następnie zacząłem pakować do niej swoje ulubione ciuchy.

♦♦♦

-I pamiętaj żadnych głupstw. Nie chcę aby moi bliscy dostali załamania nerwowego po chwili naszej nieobecności. - odezwała się mama, a ja zacisnąłem szczęki. Traktowała mnie jak rozwydrzonego nastolatka, który powinien skończyć w poprawczaku. Przygryzła dolną wargę gdy wypowiedziała te słowa. Zawsze tak robiła gdy martwiła się czymś lub zdała sprawę, że powiedziała coś niestosownego. Ja stałem z torbą zawieszoną na ramieniu czekając aż pozwoli mi łaskawie odejść. - Przyjedziemy po Ciebie o 8 wieczorem w niedzielę.
-Dobra. Na razie. - rzuciłem chcąc już odejść i właśnie miałem taki zamiar gdy ta mnie przytuliła. Dla świętego spokoju położyłem jej rękę na plecach.
-Pa synku. Kocham Cię. - powiedziała płaczliwym tonem, a ja poczułem jak coś dziwnie kuje mnie w serce. Takie przyjemne uczucie...
 Odwróciłem się i ruszyłem do drzwi wejściowych, a gdy usłyszałem, że auto odjeżdża, nacisnąłem na guzik i cierpliwie czekałem, aż ktoś mi otworzy. Tym kimś okazał się Bill, syn Styles'ów, który był niesamowicie do nich podobny. Kręcone blond włosy, jasne oczy i uśmiech, którym był w stanie oczarować niejedną dziewczynę.
-Siemasz stary. Wieki Cię nie widziałem. - przybił mi piątkę i pozwolił wejść.
-Cześć. Nie wiedziałem, że w ogóle będę mógł tu jeszcze wrócić. - odpowiedziałem mu rozbierając buty i stawiając je na wycieraczce przy drzwiach.
-Co ? Znów problemy ?
-Niestety... - rzuciłem i poprawiłem sobie torbę na ramieniu. - A gdzie wszyscy ? - wszyscy... o kogo ja pytam. Przecież to było wiadome na kogo obecności mi najbardziej zależy.
-Rodzice w pokoju, a siostra wyszła już dawno z Ian'em. - na te słowa skrzywiłem się nieco i wzdrygnąłem. Myśl, że przebywa ona teraz z tym dupkiem doprowadzała mnie do szału.
 Ruszyłem do salonu, a z daleka już rozpoznałem ową parę, która nie zmieniała się od tylu lat. Harry wciąż skręcony i ciemny z niepozornym uśmieszkiem, a do tego wiecznie przystojny. Emily... Jak to Emily. Uśmiechnięta, pełna życia i wigoru mama dwójki bliźniąt.
-Cześć. - rzuciłem i podszedłem do dwójki, która spojrzała w moja stronę.
-Witaj Louis. Dawno Cię u nas nie było. - odezwała się pierwsza blondynka i cmoknęła mnie w policzek.
-Bo mnie nie zapraszaliście. - odgryzłem się i przybiłem piątkę Harry'emu. Po chwili dołączył Bill wręczając mi szklankę soku.
-Wiesz, że żeby nas odwiedzać nie potrzeba zaproszenia. Nasz dom to tak samo Twój dom, pamiętaj. - dodał Harry, a ja posłałem mu uśmiech. Mój pierwszy od kilku dni. To jego wolałbym mieć za ojca, a nie tego blondasa. Harry lepiej mnie rozumiał i miał ze mną lepszy kontakt. Od zawsze mnie uwielbiał. Tylko... Za bardzo nie wiedziałem czy nie czasem tylko i wyłącznie dlatego, że byłem synem jego najlepszego przyjaciela i tak bardzo z wyglądu mu go przypominałem... Ale nie chciałem o tym w ten sposób myśleć.
-Zapamiętam. - odpowiedziałem puszczając mu oczko i łyknąłem soku. Po chwili usłyszałem zatrzaskujące się drzwi.
-O Louis zawitał ! - krzyknęła z daleka, pewnie po rozpoznaniu moich butów i ruszyła w stronę salonu. Serce biło mi jak szalone. A jeśli Ian nagadał jej coś o mnie ? Jeśli powiedział, że jestem mięczakiem ? Nie zniósłbym wyśmiania przez nią... Jej kroki były coraz bliżej, a ja odwróciłem głowę, by móc ją ujrzeć.


_____________________________________________
 I co sądzicie ? Proszę piszcie jakieś rozbudowane wypowiedzi, bo chcę wiedzieć co sądzicie na temat tematyki, stylu pisania i ogólnie wszystkiego ! :D Przyjmuję pochwały również jak krytykę także nie bać się powiedzieć, jeśli coś nie odpowiada, chociaż wiadomo, że prawdziwą pisarką nie jestem.
 Następny... Nie wiem kiedy, ale miałoby było, gdybym zobaczyła pod spodem te 20 komentarzy jak ostatnio ;) Skoro bloga czyta 40 osób, a przynajmniej tyle zdeklarowało się w ankiecie, to połowa tego to chyba nic wielkiego tak ?
Kocham
black.character